(Te zasady dokładnie wyjaśniamy na 1 spotkaniu) Jedynym sposobem odejścia jest opuszczenie 50% zajęć lub przerwanie spotkań indywidualnych (niezależnie od przyczyny).
Uczestnicy, którzy są w grupie wspierają się wzajemnie i:
Zachowują imiona innych uczestników oraz wszelkie informacje ujawnione w grupie w tajemnicy (łącznie z tym, że ktoś w niej uczestniczy). Przychodzą na każdą sesję grupową punktualnie i zostają do końca. Dzwonią wcześniej, by poinformować o swojej nieobecności lub spóźnieniu. Inwestują wysiłek/czas, by ćwiczyć umiejętności pomiędzy sesjami. Uprawomocniają się wzajemnie, unikają ocen i krytyki, zakładają najlepsze na swój temat. → nie ocenianie, nie krytykowanie, nie porównywanie się, nie udzielanie rad, na przykład nie mówimy: ojej, faktycznie przesadziłeś; jak tak mogłeś, ja bym tak nie zrobił; no wiesz, ja mam większe problemy; następnym razem zrób tak; na twoim miejscy postąpiłbym tak…; mam tak samo jak Ty…; kiedyś też tak miałam, ale teraz na to patrzę i myślę sobie jaki byłem głupi. Dają pomocne, niekrytyczne informacje zwrotne, kiedy są zapytani. Są gotowi zaakceptować pomoc, od osoby, którą o to poprosili. Uczestnicy nie zachęcają innych do angażowania się w zachowanie problemowe i:

• Nie przychodzą na sesję pod wpływem narkotyków/alkoholu ALE jeśli alkohol albo narkotyki zostały już zażyte, uczestnicy przychodzą na sesję i zachowują się, jakby byli trzeźwi.
• Nie dyskutują, podczas i poza sesją o aktualnych lub dawnych zachowaniach problemowych, które mogą być zaraźliwe.
• Uczestnicy nie wchodzą w ukrywane relacje oraz sojusze ze sobą.
• Nie zaczynają relacji seksualnej/prywatnej, której nie można przedyskutować na grupie.
• Nie towarzyszą sobie w zachowaniach ryzykownych, kryminalnych, czy zażywaniu narkotyków.

Założenie jest przekonaniem, którego nie da się udowodnić, mimo to decydujemy się z nim zgadzać i go przestrzegać (ponieważ pomaga nam zbudować Życie warte Przeżycia).

• • Ludzie żyją najlepiej, jak potrafią. Wszyscy ludzie, w każdym momencie, robią wszystko tak, jak najlepiej potrafią.
  • Ludzie chcą poprawy. Typową cechą wszystkich ludzi jest chęć poprawy swojego życia i potrzeba bycia szczęśliwym.
  • Ludzie muszą starać się bardziej, próbować bardziej, oraz być bardziej zmotywowanym do zmiany.* To że ludzie żyją, jak najlepiej potrafią i chcą poprawy swojego życia, nie oznacza, że to wystarczy, by zmienić swoje życie, czy rozwiązać swoje problemy.
  • Ludzie mogli nie spowodować wszystkich swoich problemów, ale, mimo to, kiedy są dorośli muszą je sami rozwiązać.**
  • Ludzie muszą zmieniać swoje reakcje behawioralne i zmieniać swoje środowisko, by ich życie mogło się zmienić.
  • Nowe zachowanie musi być wyuczone we wszystkich kontekstach. Nowe umiejętności muszą być ćwiczone we wszystkich sytuacjach w których będą potrzebne, nie tylko w sytuacji, gdzie były uczone.
  • Wszystkie zachowania (działania, myśli, emocje) mają powód. Zawsze jest powód, albo kilka powodów dla naszego zachowania, myśli, emocji, nawet jeśli nie znamy tych powodów.
  • Znalezienie i zmiana powodów zachowania, działa lepiej od obwiniania i krytykowania. Obwinianie i krytykowanie jest łatwiejsze, ale jeśli chcemy spowodować zmianę w świecie, musimy zmienić łańcuch zdarzeń, który spowodował niechciane zachowanie, czy wydarzenie.

*Ale większe starania i większa motywacja może nie być potrzebna, jeśli występuje stały rozwój i sensowne tempo poprawy. **Rodzice i opiekunowie muszą pomagać dzieciom w takich zadaniach.