Samouszkodzenia wzbudzają bardzo dużo emocji. Często nawet wśród osób, które zajmują się zdrowiem psychicznym. Błędnie nazywane są parasamobójstwami, czy gestami samobójczymi. Niepotrzebnie, ponieważ samouszkodzenia, to coś innego niż próby samobójcze, co nie znaczy, że można, takie zachowanie bagatelizować. Zawsze należy uważnie przyjrzeć się przyczynom i koniecznie poszukać pomocy dobrego specjalisty. Zwykle osoby ranią siebie ponieważ nie mogą znieść silnego napięcia emocjonalnego i sprawienie sobie fizycznego bólu pozwala im choć na chwilę uciec od wewnętrznego bólu. Nastolatki lub dorośli nie potrafią poradzić sobie z emocjami i robią to zadając sobie ból. Ból fizyczny pozwala im rozładować nagromadzoną złość, wstyd, smutek, wszelkie nieprzyjemne doznania emocjonalne. Druga grupa, przeciwnie, cierpi z powodu anhedonii, (otępienia emocjonalnego) często w wyniku stresu pourazowego, depresji i zadaje sobie ból, żeby poczuć cokolwiek, żeby poczuć, choć przez chwilę, że są żywi. Wolą czuć ból fizyczny, niż nie czuć niczego. Samozranienia mogą być też komunikatami, wołaniem o pomoc. Osoba z różnych przyczyn nie potrafi poprosić o pomoc w inny sposób. To często jedyny sposób w jaki komunikuje swoje problemy.